ایران برای دستیابی به سلاح هسته‌ای نیازی به بازسازی تأسیسات آسیب‌دیده خود ندارد.
فارین پالسی: بیش از یک راه برای ساخت بمب وجود دارد.بلافاصله پس از حمله ایالات متحده به تأسیسات هسته‌ای ایران در ۲۱ ژوئن، دونالد ترامپ این عملیات را یک «موفقیت نظامی چشمگیر» اعلام کرد. از آن زمان، دولت او به دنبال راه‌هایی برای پشتیبانی از این بیانیه و نظر بوده است. دولت بر این استدلال که ظاهراً توسط یک ارزیابی اطلاعاتی طبقه‌بندی شده جدید مطرح شده ، توافق کرده است که ایران برای بازسازی تأسیساتی که ماه گذشته مورد حمله قرار گرفت، به «سال‌ها» زمان نیاز دارد.
این ادعا از این مزیت برخوردار است که می تواند درست باشد، اما در عین حال ریاکارانه نیز هست.
ایران برای ساخت بمب نیازی به بازسازی برنامه هسته‌ای قبلی خود ندارد. هم ایالات متحده و هم اسرائیل، به دلایل موجه، معتقدند که بیشتر ذخایر اورانیوم غنی‌شده با خلوص بالا (HEU) ایران از این حمله جان سالم به در برده است. تهران احتمالاً توانایی غنی‌سازی بیشتر و سپس تسلیحاتی کردن این ماده را برای تولید تعداد انگشت‌شماری سلاح هسته‌ای نیز حفظ کرده است. اگر تهران تصمیم بگیرد در این مسیر پیش برود، احتمالاً می‌تواند ظرف یک سال اولین بمب خود را تولید کند، این امر علیرغم اظهارات دولت ترامپ،چیزی خلاف جهت را نشان می‌دهد.
پیش از شروع جنگ ایران و اسرائیل، بیشتر ذخایر اورانیوم غنی‌شده با غنای بالا (HEU) ایران، که شامل حدود ۴۰۰ کیلوگرم اورانیوم غنی‌شده با غنای بالا تا ۶۰ درصد بود، در تونل‌هایی در زیر مجتمع هسته‌ای اصفهان ذخیره می‌شد. ظاهراً بین سازمان‌های اطلاعاتی در مورد اینکه آیا ایران بخشی یا تمام این مواد را قبل از حملات اسرائیل جابجا کرده است، اختلاف نظر وجود دارد، اگرچه به نظر می‌رسد اسرائیل و ایالات متحده به طور فزاینده‌ای مطمئن هستند که چنین کاری انجام نشده است.
تونل‌های ساخته ده در مجتمع اصفهان عمیق هستند، آنقدر عمیق که ایالات متحده حتی سعی نکرد آنها را با بمب‌های سنگرشکن که روی تأسیسات غنی‌سازی ایران در فردو و نطنز انداخت، فرو بریزد. ممکن است موشک‌های کروز را به سمت ورودی‌های تونل پرتاب کرده باشد تا آنها را مسدود کند. با این حال، ایران احتمالاً با پر کردن پیشگیرانه ورودی‌های تونل، اندک مزایای این رویکرد را کاهش داد.
در نتیجه، ادعاهای مکرر مقامات آمریکایی و اسرائیلی مبنی بر اینکه اورانیوم غنی‌شده ایران «زیر آوار دفن شده است» گمراه‌کننده است. با فرض اینکه این مواد جابجا نشده باشند، اکنون در تونل‌های دست‌نخورده بدون له شدن قرار دارند. مفهوم ضمنی گزارش اخیر نیویورک تایمز مبنی بر اینکه ایران ممکن است برای بازیابی آن با مشکل مواجه شود («حتی اگر ایرانی‌ها بتوانند [اورانیوم غنی‌شده] را بیرون بیاورند...») تقریباً خنده‌دار است. دست به بیل بردن، دست کم سطح مناسبی از فناوری برای رفع انسداد تونل است، اگرچه بولدوزرها و بیل‌های مکانیکی (که ایران در اختیار دارد) قطعاً کار را سرعت می‌بخشند. در واقع، ایران ورودی یک تونل در اصفهان را ظرف یک هفته پس از حمله باز کرد (اگرچه از طریق اطلاعات منبع باز نمی‌توان مشخص کرد که آیا آن تونل بخشی از شبکه مورد استفاده برای ذخیره‌سازی اورانیوم غنی‌شده است یا خیر).
به طور خلاصه، به احتمال زیاد بیشتر اورانیوم غنی‌شده ایران از حملات جان سالم به در برده و قابل دسترسی است. طبق گزارش‌ها، اسرائیل و ایالات متحده امیدوارند با تهدید به اقدام نظامی بیشتر، ایران را از حابجایی آن منصرف کنند - اما هیچ مانع فنی معناداری برای انجام این کار توسط ایران وجود ندارد.
اگر ایران تصمیم به ساخت بمب بگیرد، گام بعدی آن غنی‌سازی بیشتر این ماده خواهد بود. متأسفانه، هر چه اورانیوم غنی‌شده‌تر باشد، غنی‌سازی بیشتر آسان‌تر می‌شود. در نتیجه، ایران می‌تواند با یک تأسیسات سانتریفیوژ بسیار کوچک‌تر از کارخانه‌های صنعتی تخریب‌شده‌ی کنونی در فردو یا نطنز (که به ترتیب برای جای دادن هزاران و ده‌ها هزار سانتریفیوژ طراحی شده بودند) کار کند. من تخمین می‌زنم که با کمتر از ۲۰۰ سانتریفیوژ و استفاده از اورانیوم غنی‌شده‌ی ۶۰ درصد به عنوان خوراک، ایران می‌تواند اورانیوم غنی‌شده‌ی ۹۰ درصد به اندازه‌ی یک بمب را تنها در ۱۰ تا ۲۰ روز تولید کند.........
نظرات
ارسال یک نظر