مینی توافق هسته ای ایران و آمریکا: تغییری جدید در ژئوپلیتیک خاورمیانه
مدرن پالسی: در عصر تغییرات ژئوپلیتیک جدید، پیمان منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای (NPT) با چالش‌هایی بسیاری مواجه است. همچنین تغییرات قابل‌توجهی در وضعیت ژئوپلیتیکی آن هم در جهت ایران وجود دارد. ایران در مذاکرات خود با ایالات متحده و کشورهای غربی درباره برنامه هسته‌ای اش به دلیل تغییرات مداوم در خاورمیانه، اینک اهرم‌های بیشتری را در اختیار دارد.
مذاکرات قابل توجهی بر سر یک مینی توافق، به تازگی بین ایالات متحده و ایران صورت گرفته است. پس از یک دور گفتگو، هر دو کشور به اجماع رسیدند. با تکمیل این مینی معامله، در مجموع به پنج شهروند آمریکایی اجازه خروج از ایران داده خواهد شد. این تصمیم مشروط به دستیابی تهران به مبلغ 6 میلیارد دلار است که برای مخارج بشردوستانه هزینه می شود. علاوه بر این، ایالات متحده نیز متقابلاً با آزادی چند ایرانی بازداشت شده موافقت خواهد کرد.
برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) که ایران و شش قدرت بزرگ جهانی از جمله آمریکا در سال 2015 امضا کردند، به عنوان پایه و اساس توافق هسته ای کوچک اخیر مد نظر است. برجام محدودیت هایی را بر فعالیت های هسته ای ایران اعمال کرد و در ازای لغو تحریم ها اجازه بازرسی های بین المللی را داد. با این حال، در سال 2018، دونالد ترامپ، رئیس جمهور سابق آمریکا، ایالات متحده را از این توافق خارج کرد و تحریم ها را دوباره بر علیه ایران اعمال کرد.
این امر باعث شد که ایران به تدریج مفاد توافق را زیر پا بگذارد و غنی سازی هسته ای خود را از سر بگیرد. توافق فعلی دارای اختلافات قابل توجهی با برجام است. با این وجود، انبوهی ازتردیدها در مورد مسیر آینده اش وجود دارد، که سبب می‌شود به یک اجماع و پتانسیل برای پایداری بلندمدت آن دست یابند. مقامات کاخ سفید با استفاده از کلماتی مانند «توافق‌های کوچک» و «توافق‌های موقت» برای اشاره به این توافق اخیر استفاده می کنند، چرا که همه مفاد معامله اخیر به طور کامل منتشر نشده است. دولت بایدن در تلاش است تا راهبردی برای دور زدن مفاد اصلی قانون بازنگری توافق هسته ای ایران طراحی کند. نیاز به هرگونه توافق هسته‌ای با ایران آن هم با بررسی قانونی، خوش‌بینی مرتبط با راه‌حل موقت را کاهش می‌دهد، چرا که این توافق در صورت ارائه برای بررسی، در معرض رد از سوی کنگره قرار دارد.....
نظرات
ارسال یک نظر