دیکتاتورها را به حساب نیاورید!

 

فارین افرز: سال 2022 سال خوبی برای حکومت های خودکامه جهان نبود. در ماه نوامبر، رئیس جمهور چین شی جین پینگ با بزرگترین تظاهرات ضد دولتی از زمان قیام میدان تیانان من در سال 1989 مواجه شد. معترضان در سراسر کشور به دلیل سیاست های سختگیرانه پکن در مورد کووید خواستار استعفای شی جین پینگ و پایان دادن به حکومت تک نفره شدند. این اعتراض ها درست زمانی شروع شد که اقتصاد چین پایین‌ترین نرخ رشد خود را از سال 1976 تجربه می‌کرد. دولت به طور ناگهانی برنامه خود را برای مقابله با عنوان نرخ صفر کووید (که یک سیاست تایید شده توسط شخص رئیس جمهور است) کنار گذاشت و اجازه داد ویروس به سرعت در میان جمعیت پخش شود. این مسیر برعکس و مرگ میلیون ها نفر به طور تخمینی، سبب از میان رفتن بیشتر اعتماد عمومی به شد.

در آن سو ایران نیز با چالش‌های بزرگ‌تری مواجه شد. در شهریورماه، مرگ زن جوانی به نام مهسا امینی به دلیل حجاب «نامناسب» در بازداشت پلیس ، ماه‌ها اعتراضات سراسری را برانگیخت که قلب هویت انقلابی رژیم را هدف قرار داد. هزاران معترض در بیش از 100 شهر خواهان مرگ رهبر سالخورده کشور، علی خامنه ای، و پایان دادن به رژیم جمهوری اسلامی شدند. در پایان سال، فعالان اپوزیسیون یک اعتصاب عمومی سه روزه ترتیب دادند که تقریباً کشور را تعطیل کرد - اقداماتی که یادآور حوادث پیش از سقوط شاه ایران در سال 1979 بود. اگرچه اعتراض ها از آن زمان تا به امروز فروکش کرده است، اما تعداد زیادی از زنان ایرانی همچنان از رعایت حجاب خودداری می کنند. 

در این میان ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه شاید بدترین سال را سپری کرد. حمله او به اوکراین یک فاجعه تمام عیار بود. ارتش روسیه مجبور شد از تلاش برای تصرف کی یف دست بکشد و از مواضعی که قبلا در شرق و جنوب اوکراین به دست آورده بود عقب نشینی کند. این جنگ تحریم‌های بی‌سابقه‌ای از سوی غرب را برای روسیه به دنبال داشت و منجر به تلفات 200،000 نفری روس ها شد. این تعداد بسیار بیشتر از تعداد کشته‌ها و زخمی‌های روسیه در طول یک دهه اشغال افغانستان  در دهه 1980 است. روندی که باعث شد صدها هزار شهروند از کشور فرار کنند و سبب کاهش نفوذ ژئوپلیتیک روسیه شد. تقریباً یک شبه، اروپا وابستگی خود به منابع انرژی روسیه را قطع کرد و مسکو مجبور شد از تلاش‌ برای نفوذ و تأثیرگذاری بر کشورهای همسایه در قفقاز و آسیای مرکزی دست بکشد.

 به عقیده روزنامه‌نگار اپلبام، بیش از یک دهه است، همانطور که همگان شاهدش هستیم ، «آدم‌های بد» پیروز می‌شدند، اکنون به نظر می‌رسد که جهان بر علیه خودکامگی به پا خواسته است. به نظر می‌رسد سه نفر از بزرگ‌ترین آدم‌های ناباب جهان ،با چالش‌های بی‌سابقه‌ای در محدوده قدرت خود روبرو هستند و برای اولین بار در سال‌های اخیر، دموکراسی در رقابت جهانی با خودکامگی، دست بالا را دارد. اما تهدیدات برای قدرت استبدادی کمتر از آن چیزی است که بسیاری امیدوارند: این سه دیکتاتوری، به ویژه، دارای منابع پنهان انعطاف پذیری هستند که ریشه در گذشته انقلابی شان دارد. ریشه‌های انقلابی - و در مورد روسیه، میراث‌های باقی‌مانده از انقلاب بلشویکی 1917 - به هر سه دولت کمک کرد تا از رکود اقتصادی، فاجعه‌های سیاسی و کاهش شدید محبوبیت جان سالم به در ببرند و احتمالاً برای مدت طولانی به تقویت آنها ادامه خواهند داد. هر استراتژی موثر برای مقابله با اینان، مستلزم درک ماهیت واقعی شان و منابع و شیوه های منحصر به فردی ست که سبب تاب آوری و دوام شان می شود.....

منبع و ادامه : فارین افرز