آیا ایران برنامه هسته ای خود را سرعت می بخشد و ممکن است اسرائیل وسوسه به حمله شود؟

 

بولتن : در 19 آوریل، اسرائیل حمله ای به عمق خاک ایران در نزدیکی شهر اصفهان انجام داد. این حمله ظاهراً در تلافی حمله موشکی و پهپادی چند روز پیش ایران بود. این مبادله آتش بین دو کشور - که در طول تاریخ از هدف قرار دادن مستقیم سرزمین های یکدیگر اجتناب کرده اند - نگرانی از تشدید بالقوه جدی نظامی در منطقه را افزایش داده است.

حمله اسرائیل بر علیه یک سایت نظامی ایران واقع در نزدیکی مرکز فناوری هسته‌ای اصفهان، که میزبان راکتورهای تحقیقاتی هسته‌ای، یک کارخانه تبدیل اورانیوم و یک کارخانه تولید سوخت و سایر تأسیسات است، انجام شد. اگرچه این حمله به طور مستقیم تأسیسات هسته‌ای ایران را هدف قرار نداد، گزارش‌های پیشین حاکی از آن بود که اسرائیل در حال بررسی چنین حمله ای ست. رهبری ایران نیز به نوبه خود تهدید کرد که در صورت حمله به سایت های هسته ای، در سیاست هسته ای خود تجدید نظر کرده و برنامه خود را پیش خواهد برد.

این رویدادها تهدید ناشی از تشدید تنش منطقه‌ای، آنهم ناشی از توانایی هسته‌ای ایران  و نزدیک شدن به آنچه آستانه هسته ای نامیده می شود را نشان می‌دهد که همزمان به ایران درک خاصی از بازدارندگی - حداقل در برابر انتقام‌جویی مستقیم آمریکا - را می‌دهد و در عین حال به عنوان یک هدف وسوسه‌انگیز برای  اسرائیل نیز هست. از آنجایی که تنش‌ها بین اسرائیل و ایران از ماهیت نیابتی سنتی خود دور شده و به صورت حملات مستقیم علیه سرزمین‌های یکدیگر آشکار شده است، فوریت یافتن راه‌حل به موقع و غیرنظامی برای موضوع هسته‌ای ایران افزایش یافته است.

یک هدف وسوسه انگیز در حالی که ارزیابی کنونی این است که ایران تسلیحات هسته‌ای ندارد. جمهوری اسلامی برنامه هسته‌ای بسیار پیشرفته‌ای را پیش می برد و به آن کشور اجازه می‌دهد تا در صورت تصمیم، توانایی تولید سلاح هسته‌ای را نسبتاً سریع توسعه دهد. این توانایی با عنوان «آستانه هسته ای» ایران، اسرائیل را از انجام حمله اخیرش منصرف نکرد. اما برنامه هسته‌ای ایران یک هدف وسوسه‌انگیز برای حمله‌ای است که می‌تواند پیامدهای بالقوه بی‌ثبات‌کننده در بر داشته باشد: این برنامه به اندازه‌ای پیشرفته است که خطر قابل‌ توجهی برای ساخت سریع تسلیحات در اختیار دارد و همچنین در مرحله‌ای است که هنوز می‌تواند به طور قابل توجهی تخریب شود، البته با هزینه بسیار بالا.

ایران برنامه هسته‌ای خود را به‌عنوان یک عامل بازدارنده در برابر حملات مستقیم آمریکا یا تهاجم به خاک خود می‌بیند و به‌عنوان یک نوع بیمه نامه در برابر تهاجم  غرب  نگاه می کند که البته همواره با اتهامات بسیار در مورد برنامه هسته‌ای‌اش نیز روبرو بوده است.در این بین نیز همواره نگاهی به تجربه علاء در عراق در سال 2003 دارد . ایران می تواند به سرعت سلاح هسته ای تولید کند. این توانایی به رهبری ایران اجازه می‌دهد تا در فعالیت‌های بی‌ثبات‌کننده در منطقه با احتمال محدود انتقام‌جویی کند. نگرانی در مورد تشدید تنش و فشار بالقوه ایران به سمت تسلیح برنامه هسته ای خود ممکن است یکی از چندین ملاحظاتی باشد که به امتناع ایالات متحده از شرکت در اقدام تلافی جویانه اسرائیل پس از حملات 13 آوریل ایران به اسرائیل کمک کرده است.

اسرائیل برنامه هسته ای ایران را یک تهدید وجودی می بیند و مدت هاست که به دنبال حذف آن است. به همین دلیل، گزارش‌هایی مبنی بر اینکه اسرائیل احتمالاً در حال آماده‌سازی برای هدف قرار دادن سایت‌های هسته‌ای ایران به عنوان تلافی حملات ایران به خاک خود بوده است، چندان غافلگیرکننده نبود. حمله اسرائیل به تأسیسات نظامی در نزدیکی تأسیسات هسته‌ای ایران - و بر علیه سیستم دفاع هوایی که ایران برای محافظت از سایت‌های هسته‌ای خود مستقر کرده است - به نظر می‌رسد دقیقاً برای نشان دادن این نکته کالیبره شده که اسرائیل توانایی حمله مستقیم به سایت‌های هسته‌ای تحت حفاظت شدید را دارد. داخل ایران برخی از مفسران حدس می زنند که حملات بعدی به سایت های هسته ای ایران ممکن است همچنان مطلوب یا ضروری باشد..........

منبع و ادامه: بولتن