چرا ایالات متحده نمی تواند مانع کشتی های جنگی ایران شود؟!

​

  

  

​

فارین پالسی: هفته گذشته، نشریه پولیتیکو از حرکت دو کشتی جنگی ایرانی که ظاهراً در راه اقیانوس اطلس بودند، خبر داد. مقامات امنیت ملی ایالات متحده ابراز نگرانی کردند که این کشتی ها محموله هایی را که تحریم های آمریکا علیه کاراکاس را نقض می کنند به ونزوئلا منتقل می کنند. در حال حاضر، سناتور مارکو روبیو از ایالات متحده خواسته است تا از ورود کشتی ها جلوگیری کند.

با این حال، هرگونه اقدام ایالات متحده علیه این شناورها غیرقانونی خواهد بود و اصل اصلی مصونیت حاکمیت نظم بین المللی را تضعیف می کند. هزینه های اقدام مستقیم نیز بسیار سنگین خواهد بود، و ایالات متحده را در معرض اتهام دوری و شکستن نظم مبتنی بر فانون قرار می دهد. و البته به طور بالقوه امکان برخورد مشابه دشمنان با کشتی های نیروی دریایی ایالات متحده را برای ممکن می کند.

کاراکاس و تهران در دهه گذشته به هم نزدیک شده اند. این دو کشور هرکدام به عنوان دریچه و راه گریزی از تحریم های ایالات متحده با هم همکاری می کنند. تجارت نفت از اهمیت ویژه ای برای این دو برخوردار بوده است و ایالات متحده و متحدانش طی سالهای اخیر چندین کشتی باری را با پرچم های مظنون به حمل و نقل نفت ایران بر خلاف تحریم های ایالات متحده و اتحادیه اروپا مورد بازجویی قرار داده اند. اما این متفاوت است.این شناورها بخشی از نیروی دریایی ایران هستند. طبق قوانین بین المللی، تهران می تواند به ایالات متحده بگوید شما نمی توانید نزدیک این ها هم شوید.

قوانین دریایی  به کشتی های جنگی و سایر کشتی های دولتی مصونیت اعطا می کند.

معاهده حقوق دریاها، کشتی‌های جنگی را به مثابه کشتی‌هایی تعریف می‌کند که به نیرو‌های مسلح کشور‌ها تعلق دارند و تحت هدایت افسران نظامی رسمی کشور‌های مختلف قرار دارند و از نظم و نسق نظامی خاصی پیروی می‌کنند. در این راستا، شاهدیم که دو کشتی جنگی ایرانی که اکنون در راه اقیانوس اطلس هستند، قویا و کاملا با تعریف یک کشتی جنگی، تحت آنچه معاهده حقوق دریا‌ها مطرح می‌سازد، همخوانی دارند.

معاهده سازمان ملل متحد که آمریکا معتقد است بازتاب دهنده حقوق بین الملل عرفی است، به وضوح به برخی از جلوه‌های قدرتِ اصل مصونیت حاکمیت دولت‌ها اشاره می‌کند. در این راستا، مصونیت حاکمیت در در ریا‌های بین المللی، حقی مطلق است. بند ۹۵ این معاهده می‌گوید: "کشتی‌های جنگی در آب‌های بین المللی از مصونیت کامل برخوردارند و بازیگران خارجی، حق نقض حقوق آن‌ها را ندارند". بند ۹۶ نیز به "کشتی‌های عملیاتی و متعلق به دولت ها، مصونیت کامل اعطا می‌کند. این حق همچنین در مناطق اقتصادیِ اختصاصی هم صدق می‌کند".

حتی در دریای‌های سرزمینی هم مصونیت حاکمیت از یک چشم انداز حمایتی قدرتمند برخوردار است. کشتی‌های جنگی از حق "عبور بی ضرر" در دریا‌های سرزمینی خارجی برخوردار هستند. دولت ساحلی می‌تواند قواعدی را برای امنیت دریانوردی وضع کند، اما اساسا هیچ حقی جهت انجام اقدامات تهاجمی علیه آن دسته از کشتی‌هایی که به مقررات احترام می‌گذارند ندارند. تا زمانی که کشتی جنگی متعهد به عبور بی ضرر باشد و دولت ساحلی را تهدید نکند، دولت ساحلی می‌تواند در شدید‌ترین حالت، تنها به کشتی مذکور دستور دهد تا آب‌های سرزمینی آن را ترک کند. در این رابطه، توقیف و یا بازداشت کشتی‌های جنگی اساسا مطرح نیست مگر اینکه کشتی جنگی، دولت ساحلی را تهدید کند که در این زمینه، "حق دفاع از خود" کاملا مشروع است و به رسمیت شناخته می‌شود.....

منبغ و ادامه:فارین پالسی

​