استفاده از ترکیه در برابر روسیه و ایران!

​ ​

نشنال اینترست::برای دهه ها، ترکیه متحد سرسخت جنگ سرد بود. ترکیه یکی از تنها دو عضو ناتو است که با اتحاد جماهیر شوروی هم مرز است، ترکیه در مشارکت با ایالات متحده فراتر از مرزها رفت و بیشتر از آنچه تصور می شد با آلمان و فرانسه در ناتو همکاری و کمک کرد. ترکیه بعدها به پیمان بغداد پیوست و ترک ها در جنگ کره در کنار ایالات متحده جنگیدند. در پشت صحنه نیز، کمک ترکیه برای بسیاری از عملیات های اطلاعاتی و مقابله با تروریسم بسیار مهم بود.
با پایان جنگ سرد، روابط دوجانبه حداقل تا زمان ظهور رجب طیب اردوغان نخست وزیر ترکیه همچنان مستحکم بود. اردوغان آهسته اما آگاهانه از غرب رویگردان شد. او با اعتماد به نفس اینکه می تواند سفیران دیگر کشورها را نیز در وزارت امور خارجه و یا کاخ سفید پیدا کند تلاش کرد با حضور در اتاق های فکر، تاکتیک هایش را تغییر دهد .او با مهارت بازی کرد و به کسانی که تمایل به عذرخواهی داشتند به دلیل خشم ترکیه یا ناامید از حفظ اتحاد، پاداش داد.

حداقل در دو دهه گذشته برای ترک ها تکرار انتخابات ایالات متحده و دولت های جدید در آنجا، به این معنی بود که اردوغان همیشه می تواند یک مقام آمریکایی مشتاق برای بازنشستگی را پیدا کند. غالباً، کسانی که به دنبال ایجاد روابط نزدیک با ترکیه هستند، استدلال می کنند که اصلاح روابط با این کشور با توجه به الزام های استراتژیک بیشتر تر و متعدد، برای مقابله و توجه به جاه طلبی های ژئوپلیتیکی روسیه و ایران ضروری است.

این ایده که ترکیه می تواند در برابر هر دو کشور ایران و روسیه به عنوان سنگری باشد، تفکری عجیب است. این اندیشه در درون یک حباب و در استانبول معلق است. اما این تفکر یک ایده ترکی نیست، و بیانگر مقیاسی گسترده از این مفهوم است که ترسیم ترکیه از دشمنانش و روایت آن از تاریخ دقیق است. همچنین ایده ای ست مبنی بر اینکه ترکیه طی دهه ها تغییر نکرده است.

می توان از نوسان های ایدئولوژیک اردوغان چشم پوشی کرد و رفتار او را مانند ایده مشابه اصلاح طلبان ایران دانست.همانگونه که اصلاح طلبان ایرانی امیدوارند که به نوعی نفوذ رهبری را خنثی کنند ترکها نیز شاید چنین نگاهی دارند. اما اعتقاد بر این که نزدیک به دو دهه اردوغان گرایی و تفکرات او، جامعه ترکیه را تغییر نداده است. در آنسو در ایران نیز باور بر این هستند که بیست سال خمینیسم تغییری در ایران ایجاد نکرد. هر دو این ها توهم احمقانه ای هستند.

ترک ها منافع و علائق روسیه را بررسی و دنبال می کند. به عنوان مثال در ماه مه 2010، روسیه و ترکیه توافق نامه های همکاری انرژی را امضا کردند و قرار شد ترکیه با کمک شرکت های انرژی روسیه، اولین نیروگاه هسته ای خود راه اندازی کند. در اوایل سال جاری، ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه و اردوغان به طور مشترک شروع ساخت نیروگاه جدید با نام آککووی را جشن گرفتند.

چنین همکاری هایی به جای استثنا به یک قاعده تبدیل شده است. خرید موشک های اس 400 از روسیه نه به دلیل اینکه این یک قرارداد سودآور برای روسیه بود ، بلکه به دلیل ادغام اس 400 در دفاع هوایی ترکیه، نیاز به اخلال در کدهای رایانه ای و الکترونیکی ناتو برای مهندسان روسی داشت . حتی اگر ترکیه اس 400 ها را در یک سیستم جداگانه نگهداری کند، ممکن است از آنها برای ردیابی و جمع آوری داده ها در سیستم عامل های هوایی ناتو استفاده شود....

منبع و ادامه:نشنال اینترست

​