معترضان را در ایران نباید دست کم گرفت!
گلوب اند میل: 44 سال از حضور جوانان سرخورده در خیابان های پایتخت ایران در اعتراض به حکومت اشرافی محمدرضا شاه گذشت. در آن زمان، پس از 13 ماه تظاهرات و اعتصابات کارگران، بعید به نظر می رسید که این روند تبدیل به یک انقلاب شود، و تعداد کمی از تحلیلگران چنین لحظه ای را برای جامعه ایران و خاورمیانه تشخیص دادند. اما آن راهپیمایی ها جمهوری اسلامی ایران را به وجود آورد.
اما در نگاهی دیگر، اعتراضات امروز در ایران نیز این کشور را برای همیشه تغییر داده است.
در سراسر انقلاب 1978-1979، جوانان ایرانی از پلاکاردها و شعارهای تدی در اعتراض به حکومت شاهنشاهی که مورد حمایت ابرقدرت های جهان بود، استفاده می کردند. شاه با تکیه بر نیروی امنیتی خشن خود - ساواک - برای مهار و سرکوب معترضان، از سوی آمریکاییها و بریتانیاییها حمایت میشد. این کشورها تلاش میکردند موج کمونیسم را در خاورمیانه متوقف کنند. اما این یک روحانی مسلمان شیعه تبعیدی، آیتالله روحالله خمینی بود که با ضبط سخنرانیهای انقلاب اش بر روی نوارهای کاست و قاچاق آن کاست ها، به میان تودههای ایران راه یافت و مسیر تاریخ را تغییر داد.
در کمال تاسف بسیاری از این انقلابیون، خلاء قدرت را پر کردند و یک حکومت دینی را بنا کردند که با زندگی بسیاری از ایرانیان همخوانی نداشت و برای بسیاری از جامعه امروز ایران به مضحکه ای بزرگ تبدیل شده است. مردمی که به طور فزاینده ای فقیر شده اند، با عصبانیت نظاره گر این هستند که رژیم تئوکراتیک - که حتی پس از مرگ آقای خمینی در سال 1989 ادامه یافت - از صرف هیچ هزینه ای برای نظامی کردن جامعه ایران و همینطور منطقه، پر کردن جیب طبقه روحانیون از طریق بنیادهای نیمه دولتی، و سرکوب حقوق زنان و جنبش آزاد دریغ نمی کند ..........
نظرات
ارسال یک نظر