جهان غرب از مردم قهرمان ایران چیزهایی را می آموزد که فراموش کرده است!

 

گاردین: لازم نیست برای تماشای بازی امروز، ولزی، ایرانی یا  اهل فوتبال باشید تا دلیلی برای تماشای آن پیدا کنید. البته این امر تنها به خاطر اتفاقات بازی مانند دو گل دیرهنگام ایران برای در هم شکستن ولز نیست. برای چند لحظه نگاهی به قیامی که اینک در ایران جریان دارد بیاندازیم . قیامی که ممکن است به یک انقلاب تبدیل شود و این تحولی ست با پیامدهای عظیمی برای ایران . همین گونه برای منطقه پیرامونش و جهان . البته این تحولات در داخل ایران به ما به عنوان جهان غرب با ژست لیبرال و روشنفکر ،چیزهایی را که فکر کنیم مسلم و درست است یادآوری می کند. اموری که شاید به واقع بسیاری شان را  فراموش کرده باشیم.

در ابتدا تمرکز ویژه بر روی خواندن سرود ملی قبل از بازی بود. هنگامی که ایران در روز دوشنبه به مصاف انگلیس رفت، اعضای تیم آشکارا از خواندن سرود ملی خودداری کردند. این کار ژست سرپیچی از  حاکمان کشورشان و در همبستگی با مردم ایران بود. همراهی با مردمی که هزاران نفر از آنان در دو ماه گذشته درگیر شورش آشکار بر علیه رژیمی بودند که در نظرشان فاسد است. یک حکومت دینی سرکوبگر که 43 سال است در تهران قدرت را در دست دارد. قبل از بازی، بحث های زیادی در مورد اینکه آیا کاپیتان انگلیس باید برای اعتراض به پایمال شدن حقوق هم جنس گرایان توسط قطر بازوبند ببندد وجود داشت. در نهایت هری کین از ترس کارت زرد از این تصمیم گذشت . 

شکل شدیدتری از مجازات احتمالاً در انتظار نمایش عمومی بازیکنان ایران در انتظار آنان است. سرنخ  این ماجرا روز پنجشنبه زمانی که یک بازیکن سابق تیم ملی ایران جرأت کرده و بر علیه نظام چیزهای گفت دیده می شود. او به اتهام "توهین به تیم ملی فوتبال و تبلیغ بر علیه نظام" دستگیر شد. با این حال، و علیرغم آگاهی از خطرات، همتای ایرانی کین این هفته در یک کنفرانس مطبوعاتی پیامی مبنی بر حمایت غیرقابل انکار از معترضان در ایران ارسال کرد، او گفت: «به نام خدای رنگین کمان‌ها»، عبارتی که مورد استفاده یک پسر نه ساله است که اوایل این ماه کشته شد.

او خطاب به خانواده‌های داغدار ایران که تعدادشان کم نیز نیستند و با حدود 400 کشته توسط رژیم ، از جمله بیش از 50 کودک، همراه با شواهد دقیق از تجاوز و شکنجه وحشیانه بازداشت‌شدگان، گفت: «ما با شما و در کنار شان هستیم. و در درد شما شریکیم .» زمانی که سرود پیش ازشروع بازی ولز پخش شد، اکثر اعضای تیم ایران، شاید نسبت به عواقب همراهی نکردن با سرود، برای خود و خانواده‌هایشان آگاه بودند. صحنه هایی که به طور مستقیم پخش می شد با صحنه گریه طرفداران قطع شد، اما کمتر کسی باور می‌کرد که این اشک‌های شادی ورزشی باشد.....

منبع و ادامه : گاردین