جهان نظاره گر نمایشی بزرگی ست که ما با نام انقلاب راه انداختیم!
جهان ما را نگاه می کند، نظاره گر نمایشی بزرگی ست که ما با نام انقلاب در برابر جمهوری اسلامی راه انداختیم . نمایش، آشوب، ناآرامی ، موقت و گذرا یا ماندنی. هر نامی برایش در نظر بگیریم، بابتش کشته ها دادیم ، هزاران نفر بازداشت شدند و برخی اعدام و برخی دیگر همچنان در خطر اعدام. آیا این همان روح کار گروهی ست که در میان ما ایرانیان نیست؟
انقلابی که خاموش شد یا فروکش کرد؟! انقلابی که شاید همگان نتایجش را دوست نداشتند. انقلابی که شاید هنوز ریشه نگرفته درباره نتایج آن، درباره میوه هایش و درباره کسانی که باید میوه هایش را بچینند دعوا شد.
چرا ناآرامی های اخیر در ایران نتوانست حکومت را سرنگون کند؟!
انقلابی که خاموش شد یا فروکش کرد؟! انقلابی که شاید همگان نتایجش را دوست نداشتند. انقلابی که شاید هنوز ریشه نگرفته درباره نتایج آن، درباره میوه هایش و درباره کسانی که باید میوه هایش را بچینند دعوا شد.
چرا ناآرامی های اخیر در ایران نتوانست حکومت را سرنگون کند؟!
چهار دهه مبارزه برای حقوق اولیه ادامه دارد. بارها و بارها تکرار شد. اعتراضات متنوع ديگری هم در اين سال‌ها بارها و بارها در نقاط مختلف کشور به پا خاست و سرکوب شد، به عقب رانده شد. عاقبت اما "انقلاب مهسا" اين پيوند را حول شعار "زن، زندگی، آزادی" ميسر کرد. اما این پیوند چرا به یکباره کمرنگ شد؟!
آنچه مسلم است حکومت ایران هنوز شیوه های زیادی در دستان خود دارد که در برابر ناآرامی های گذشته و یا پیشرو رو نکرده است.و فراموش نکنیم که ما با تعلل خود، با ناهماهنگی و از رویگردانی با یکدیگر بودن، به حکومت یاد می دهیم که چگونه سرکوب را بیاموزد.
آنچه مسلم است حکومت ایران هنوز شیوه های زیادی در دستان خود دارد که در برابر ناآرامی های گذشته و یا پیشرو رو نکرده است.و فراموش نکنیم که ما با تعلل خود، با ناهماهنگی و از رویگردانی با یکدیگر بودن، به حکومت یاد می دهیم که چگونه سرکوب را بیاموزد.
البته این بنای بزرگی آسیب پذیر آسیب پذیر تر از آن است که به نظر می رسد. هر بنای بزرگی که بر روی دوش ملت ها و بر روی رنج مردمانش بنا شده باشد بیشتر از آنچه که به نظر می‌رسد آسیب پذیر و در خطر فروریختن است. دیروز یا زود دارد اما سوخت و سوز ندارد. منتها آنچه که همه ما فراموش می کنیم این است که ایران خانه همه ماست.
آنچه که همه ما فراموش می کنیم این است که تعلل و درماندگی و ناتوانی در باهم بودن، به رژیم یاد میدهد که چگونه ما را خفه کند و به روند چپاول و غارت سرزمینی ادامه دهد.
آنچه که همه ما فراموش می کنیم این است که تعلل و درماندگی و ناتوانی در باهم بودن، به رژیم یاد میدهد که چگونه ما را خفه کند و به روند چپاول و غارت سرزمینی ادامه دهد.
دست کم باید به این سه معضل پاسخی روشن بدهیم:
اول، فقدان ایدئولوژی واحد: باید پذیرفت که اپوزیسیون در تمام این سال‌ها از فقدان ایده جایگزین برای جمهوری اسلامی رنج‌برده است.
دوم، فقدان رهبری کاریزما: مشکل دوم نبود رهبری روشن، یگانه و شخصیت ذو ابعادی است که ظرفیت رهبری جریانات معارض را در برابر کاریزمای رهبری و نظام مستقر ایران داشته باشد.
سوم، فقدان انسجام و حمایت عمومی: مشکل دیگر نبود اتحاد و وحدت رویه میان معارضین جمهوری اسلامی است. دموکرات‌های کومله یک‌چیز می‌گویند.........
دوم، فقدان رهبری کاریزما: مشکل دوم نبود رهبری روشن، یگانه و شخصیت ذو ابعادی است که ظرفیت رهبری جریانات معارض را در برابر کاریزمای رهبری و نظام مستقر ایران داشته باشد.
سوم، فقدان انسجام و حمایت عمومی: مشکل دیگر نبود اتحاد و وحدت رویه میان معارضین جمهوری اسلامی است. دموکرات‌های کومله یک‌چیز می‌گویند.........
نظرات
ارسال یک نظر