سیرک دوست داریم!

چرا باید این نوشته ها باید مدام تکرار شود. چه سرنوشتی ست که ما را در چرخ فلک تکراری خود می فرساید؟

کسی از برنامه‌های تکراری برای دوره طولانی مدتی بازدید نمی‌کند جذاب‌ترین برنامه‌ها نیز نمی‌تواند برای سال‌ها ما را در پای تلویزیون یا در محل نمایش میخکوب کند، کسی دل و روده این را ندارد که یک برنامه را هر چقدر هم محبوب و دوست داشتنی باشد بارها و سال‌ها تماشا کند.

سیرک انتخابات و کاندیداهای تکراری و هم شکل، و خواب های همیشگی برای ایران

 

سیرک انتخابات عنقریب شروع خواهد شد. با گله ای از کاندیداهای که حرف و گفتار برنامه هاشان یکی ست. هیچ تفاوت اساسی بین آنها نیست. همه شان می دانند که با وجود سیستم ولایت فقیه حرفی برای گفتن ندارند، شیوه ای به غیر از آنچه امروز در جریان است نمی توانند برگزینند. مشتی وعده و شعار که حتی اگر کنار هم بگذاریشان در کلمات و ظاهر هیچ تفاوت معنایی ندارند. وعده شروع مذاکرات با غرب را هم دولت فعلی از آنان گرفت. یعنی مذاکرات هر روندی در دولت بعدی داشته باشد میراث دولت حاضر است . حتی شکل آتی آن نیز از هم اکنون توسط شخص خامنه ای مشخص و معلوم است.

هیچ تفاوت معنی داری دیده نمی شود. حتی با تهدید شخص خامنه ای و شورای نگهبان وعده هاشان و تخیلات شان نیز برای آینده ایران یکی ست.خواب های تکراری کاندیداها عجیب نیست اما دیگر چه اصراری برای پیشوند انتخابات برای نمایشی هیجان انگیزی که نتیجه اش این چنین مشخص و معین است.
پرداختن به جزئیات برنامه هاشان بی ربط است. سیاست داخلی و خارجی مشخص که حتی کلمات و عبارات آن نیز یکی ست .آیا جرات دارند که برنامه ابلهانه نابودی اسرائیل را کنار بگذازند؟! رابطه با روسیه و چین را تعدیل کنند؟!حتی جرات ندارند ضریح و زوشن درباره مشکلات داخلی و اصلی کشور چیزی بگویند و علت اصلی آن را نام ببرند؟!
با چنین فساد عمیق و ریشه داری چه می خواهند بکنند؟! یک گروه جدید سلطان و رانت خوار جدید به ملت معرفی نمی کنند؟!همان اختلاس ها اما با نام های جدید. کاش حتی می توانستند راجع به قیمت مرغ وعده ای به مردم بدهند؟! ...........

فریب تبلیغات را نخورید . از عکس هایی هم که گزارش می شود و یا شلوغی تصنعی برخی شعب در گزارش های تلویزیونی روبرگردانید . کانال عوض کنید. این چند خرس نمایش گران همیشگی این سیرک هستند . انگشت و شماسنامه نشان می دهند. آنچه از دروغگویی و پنهان کاری، نقض حقوق بشر، جنایات اخلاقی و حقوقی و احکام هولناک و ضدانسانی دادگاه های انقلاب علیه منتقدان و فعالان محیط زیست، دانشجویان، روزنامه نگاران، وکلا و حتی شاعران و فیلم سازان و البته، خود پدیده نظارت استصوابی و نه کم و زیاد یا تندی و کندی اش در رفتار و کردار حکومت دیدیم و می‌دیدیم برای تصمیم گیری درباره نوع مواجهه با نمایشی به نام انتخابات کفایت نمی کرد؟