معاملات تسلیحاتی روسیه و ایران برای خاورمیانه چه معنایی دارد؟
فارین پالسی: سلاح های مسکو می تواند روح آشتی را که در منطقه در حرکت است ویران کند.در توافق نوظهور میان روسیه و ایران برای تامین تسلیحات یکدیگر، روسیه صدها هواپیمای بدون سرنشین دریافت کرد تا بارانی از سلاح را بر سر شهرهای اوکراین و زیرساخت‌های غیرنظامی اش بریزد، در حالی که آنسوی این معامله به نظر می‌رسد جنگنده پیشرفته Su-35 روسیه را دریافت کند. علاوه بر این، مسکو تسلیحات به غنیمت گرفته شده آمریکا و سایر کشورهای غربی را به تهران فرستاده است. کاخ سفید خاطرنشان کرده است که ایران همچنین می‌تواند به «مولفه‌های نظامی پیشرفته» و تسلیحات بیشتر مانند هلیکوپترها و سامانه‌های دفاع هوایی دسترسی پیدا کند. در واقع، یکی از نمایندگان مجلس ایران در ژانویه ادعا کرد که ایران پیشتر این سیستم‌ها را سفارش داده است و تنها منتظر تحویل آن هاست.
افزودن یکی از هواپیماهای جنگنده چند منظوره برتر روسیه به این معامله و همچنین همکاری در زمینه آموزش نظامی و توسعه تسلیحات، گام مهمی در تعمیق روابط امنیتی مسکو و تهران است که خود تغییری مهمی را نسبت به گذشته نشان می‌دهد: چرا که در سال‌های اخیر، مسکو فروش تسلیحات خود به ایران را همواره با سایر روابط نظامی و دیپلماتیک خود در منطقه به دقت تنظیم می کرد. قابل توجه ترین معامله بین دو کشور در دهه گذشته، خرید سامانه پدافند هوایی اس-300 روسیه در سال 2016 بود. آخرین باری که روسیه هواپیماهای جنگی به ایران تحویل داد در اوایل دهه 2000 بود.انتقال این هواپیماها با سال‌های پایانی جنگ سرد، زمانی که اتحاد جماهیر شوروی تعداد قابل توجهی جت‌های جنگنده، بمب‌افکن، تانک، زیردریایی و سامانه‌های پدافند هوایی را به ایران فروخت، بسیار فاصله داشت.
در کوتاه مدت، خط ارسال تسلیحاتی جدید از روسیه به ایران ممکن است به طور چشمگیری توازن کلی قدرت در خاورمیانه را تغییر ندهد. به عنوان مثال، تلفات عظیم تجهیزات روسیه در جنگ جاری در اوکراین این احتمال را ایجاد می کند که مسکو مجبور شود صادرات تسلیحات خود را کاهش دهد. مهمتر از آن، قدرت نظامی اولیه ایران در قابلیت‌های نامتقارن آن مانند استفاده از سکوهای بدون سرنشین، موشک‌های کروز، موشک‌های بالستیک، و شبکه پیچیده ای از نیروهای نیابتی منطقه نهفته است: برای به کار انداختن سوخوهای 35، ایران باید یک گروه خلبانی برای بهره برداری از این جنگنده ها و همچنین راه اندازی یک خط تعمیر و نگهداری برای عملیاتی نگه داشتن شان ایجاد و آموزش دهد. تحریم‌های صنعت دفاعی روسیه و فرسایش میدان نبرد مسکو در میدان جنگ اوکراین، این مورد را به‌ویژه دشوار می‌کند، زیرا تامین قطعات یدکی برای پلت‌فرم‌های روسی چالش‌برانگیز خواهد بود. بنابراین احتمالاً زمان قابل توجهی طول می کشد تا ایران بتواند این سوخوهای 35 را به دیگر قابلیت هاش بیافزاید.
اما پیامد بزرگتر و مهم تر محموله های ارسالی در دراز مدت است: توانایی ایران در مهندسی معکوس، تکثیر و تولید انبوه اجزای این پلت فرم ها، که قابلیت های نظامی متعارف بیشتری را به زرادخانه های این کشور و نیروهای نیابتی اش اضافه می کند. ایران دارای صنعت تسلیحاتی به خوبی توسعه یافته است و در طول تاریخ در مهندسی معکوس پلت فرم های متعددی از جمله جت های جنگنده، موشک ها و قطعات هواپیما موفق بوده است. ایران پس از گرفتن یک پهپاد شناسایی آمریکایی RQ-170 Sentinel در سال 2011، انواع مسلح و غیرمسلح این پهپاد را با روش مهندسی معکوس در سال 2014 رونمایی کرد. در سال 2018، یکی از آن کپی ها را از سوریه به حریم هوایی اسرائیل پرواز داد که در آنجا سرنگون شد. ایران همچنین چندین نسخه داخلی از موشک ضد تانک BGM-71 TOW آمریکا، از جمله توفان و انواع دیگر آن را ساخته است که از آن زمان به نمایندگی های خود در سوریه و یمن منتقل کرده است. دشمنان اصلی ایران -ایالات متحده و اسرائیل- باید نه تنها برای مقابله با یک ارتش ایرانی با قابلیت‌های پیشرفته، بلکه خود را می بایست برای مقابله با یک شبکه منطقه‌ای از نیروهای نیابتی مجهز به تسلیحات پیشرفته‌تر توسط ایران آماده و برنامه‌ریزی کنند.........
نظرات
ارسال یک نظر