دلایل شکست دیپلماتیک ایالات متحده در افغانستان!
نیویورکر:در 14 آوریل، رئیس جمهور جو بایدن به طولانی ترین جنگ در تاریخ ایالات متحده پایان داد و اعلام کرد که آخرین سرباز آمریکایی باقی مانده در افغانستان تا 11 سپتامبر از این کشور خارج خواهد شد. در هفته‌های بعد، طالبان ده‌ها ولسوالی را فتح کردند و شهرهای بزرگ را در اختیار گرفتند. جمهوری اسلامی افغانستان کشوری با شکل و شمایل دموکراتیک شکننده اش، در اواسط ماه ژوئن رو به فروپاشی گذاشت. این کشور که با تلاش برای مدرنیزه کردنش با کمک ، سربازان ناتو و مالیات دهندگان آمریکایی پس از حملات 11 سپتامبر ساخته شد در سراشیبی سقوط افتاد. با این حال، رئیس جمهور آن، اشرف غنی، به کابینه خود اصرار داشت که ما دوام خواهیم آورد. رنگینا حمیدی، سرپرست وزارت آموزش و پرورش گفت: اشرف غنی در هر جلسه ای به ما اطمینان می داد و ما را تشویق می کرد. غنی به آنها یادآوری کرد: 'آمریکا قول نداده است که آنها برای همیشه اینجا باقی خواهند ماند.
بيست‌وسوم ژوئن، غني و مشاورانش سوار هواپيما شدند و براي ديدار با جو بايدن به واشنگتن رفتند. همين‌طور كه هواپيما بر فراز اقيانوس آرام پرواز مي‌كرد، آنها در كابين نشسته بودند و دستور كار مذاكرات‌شان را در امريكا بازبيني مي‌كردند. مقامات افغان مي‌دانستند كه از نظر بايدن دولت افغانستان به شكل نااميد‌كننده‌اي چند دسته و ناكارآمد است. اما غني همچنان اصرار داشت كه آنها يك پيام واحد مبتني بر تاب‌آوري و مقاومت به امريكايي‌ها بفرستند بلكه بتوانند دولت امريكا را قانع كنند كه در جنگ با طالبان از دولت افغانستان حمايت كند.
امرالله صالح، معاون اول رييس‌جمهوري افغانستان كه گفته بود احساس مي‌كند تصميم امريكا براي خروج از افغانستان از پشت خنجر زدن به دولت افغانستان است.او با بي‌ميلي با پيشنهاد غني موافقت كرد. بايدن در تاريخ 25 ژوئن در دفتر كارش در كاخ سفيد از غني و مشاورانش استقبال كرد. بايدن به غني گفت: «ما شما را تنها نمي‌گذاريم.» سپس از جيب پيراهنش يك كاغذ بيرون آورد كه روي آن تعداد امريكايي‌هايي كه از زمان حملات 11 سپتامبر جان‌شان را در عراق و افغانستان از دست داده ، نوشته شده بود. بايدن كاغذ را به غني نشان داد و غني گفت: «من قدردان فداكاري‌هاي امريكايي‌ها هستم.» او سپس توضيح داد كه هدف دولت افغانستان در شش ماه آينده اين است كه شرايط را در اين كشور به ثبات برساند. غني سپس به بايدن گفت: «مهم‌ترين سوال من اين است كه آيا ما در كاخ سفيد هنوز دوستاني داريم؟» و بايدن پاسخ مثبت داد. سپس غني درخواست كمك‌هاي خاص نظامي از سوي امريكا را مطرح كرد. آيا امريكا مي‌تواند به ما هليكوپتر بيشتري بدهد؟ آيا پيمانكاران نظامي امريكا در افغانستان حمايت‌هاي لجستيكي از ارتش افغانستان خواهند كرد؟ براساس گفته‌هاي مقامات افغان كه در اتاق جلسه حاضر بودند، جواب‌هاي بايدن به اين سوالات مبهم بود.
بايدن و غني درباره احتمال برقراري صلح ميان جمهوري اسلامي فغانستان و طالبان نيز گفت‌وگو كردند. ديپلمات‌هاي امريكايي سال‌ها بود كه با طالبان گفت‌وگو مي‌كردند تا بتوانند مقدمات خروج امريكا از اين كشور و برقراري گفت‌وگوهايي صلح ميان كابل و طالبان را فراهم كنند. اما اين گفت‌وگو به جايي نرسيد و اين‌طور به نظر مي‌رسيد كه طالبان مصمم است كنترل دولت افغانستان را به زور اسلحه در اختيار بگيرد. مقامات افغان حاضر در اتاق جلسه مي‌گويند بايدن خطاب به غني گفت: «احتمال اينكه طالبان دست به اقدامات منطقي و عاقلانه‌اي بزند، خيلي زياد نيست.» همزمان با ديدار غني و بايدن، شهرزاد اكبر، رييس كميسيون مستقل حقوق بشر افغانستان، در واشنگتن به‌طور جداگانه با امريكايي‌هايي كه در زمينه حقوق بشر، دموكراسي و توسعه افغانستان فعاليت مي‌كردند گفت‌وگو مي‌كرد. خانم اكبر به ياد مي‌آورد كه از شنيدن اينكه بسياري از اين امريكايي‌ها از قبل به اين نتيجه رسيده بودند كه افغانستان ديگر يك هدف از دست رفته است و خودشان هم اين ايده را باور كرده بودند، تا چه اندازه شوكه شد. آنها از او پرسيدند كه براي فرار از كابل و چه نقشه‌هاي احتمالي در نظر گرفته است. شهرزاد اكبر پس از اين ديدار رسمي تا چهارم جولاي در ايالات متحده ماند و به سخنراني بايدن در اين روز گوش داد. بايدن در آن سخنراني گفت: «ما به زودي آينده‌اي درخشان پيش روي‌مان خواهيم ديد.» اكبر مي‌گويد: «آن روز عصر خيلي گريه كردم.» او به كابل برگشت و براي درخواست ويزا براي خودش و همكارانش مدام از اين سفارت به آن سفارت در رفت و آمد بود. .....
نظرات
ارسال یک نظر